BULGARİSTAN 24 Saatte

24 Saatte Sofya Nasıl Gezilir?

Herkesin içinde bir “uzaklara” gitme arzusu. Herkes stresli, herkes derbeder, herkes, çilekeş, off İstanbul tümden keşmekeş, eee o zaman ne duruyorsun kardeş? Bak komşu Bulgaristan ve onun başkenti Sofya seni bekliyor. Bulgaristan deyince, Sofya deyince suratlar 5 karış; hocam sen hayırdır? Neyini beğenmiyorsunuz anlamıyorum be insan evlatları! Tamam bi Barselona değil size Flamenko sunamaz, tamam bir Venedik değil, aşkitonla gondol keyfisi yapamazsın, tamam bi Paris değil, Eiffel’i kadraja sığdıracam derken 2 kilo “yağdan” kaybetmezsin, tamam bi Amsterdam değil coffeeshop havası atamazsın, okey. Ancak o da kendi çapında bir ülke, kendi çapında bir başkent.

Her yeni şehir yeni bir heyacan değil mi zaten? Yeni bir dil, yeni bir alfabe, yeni bir para birimi, yeni bir kültür.. Tüm bunlar beni heyecanlandırmaya yetiyor. Tamam sizden sırf Bulgaristan‘a gitmek için vize alma “koca yürekliliğini” beklemiyoruz. Zaten hepiniz minik birer gezgin kesildiniz başımıza -ben de bu sınıftayım- muhakkak kenarda köşede üç-beş şengeniniz vardır. İstanbul’da yaşıyorsanız da bırakın uçağı otobüsle bile gidebilirsiniz. Aracınızın sigortası varsa ve ehliyetiniz de uluslararası ehliyetse -bayramda seyranda Kapıkule sınırında saatlerce beklemeyi göze alıyorsanız- araçla da gidebilirsiniz. Benim gibi ekonomi yapayım, otobüs yolculuğu zaten makara kukarayla geçer diyorsanız sizi şöyle alalım:

İstanbul’dan Sofya’ya Otobüsle Nasıl Gidilir?

Çok kolay, Google’a bu cümleyi yazdığınız anda sizi otobüs firmalarına yönlendiriyor. Huntur, Metro Turizm, Alpar Turizm.. Saatlerine bakıp size en uygun geleni tercih edebilirsiniz. Biz bunlardan en çılgınlı olanı seçtik -neden böyle yaptığımızın mantıklı bir açıklaması yok- sağ salim gittik ve döndük.

20.30’da bindik Bayrampaşa Otogar‘dan. Gecenin bir yarısı Kapıkule Sınır Kapısına‘na ulaştık. Canım arkadaşım Hilal ile güle oynaya, geyik yapa yapa gittik. Öyle sağda solda duyduğumuz gibi bagajlarımızı didik didik aramadılar. Ya bazıları çok abartıyor, ya da bu işler tümüyle gümrük görevlisinin psikolojisi ile doğru orantılı. Bayram öncesi gittiğimiz için sınırda epey bekledik, ama pasaport kontrol hızlı geçti. Zorluk çıkartmadılar.

Ah bir de 9 saattir sınırda beklemekten gözleri dönmüş Alamancı kardeşler otobüsümüze saldırmasaydı daha iyi olacaktı. Aç susuz beklemekten şekerleri düşmüş olacak ki, vay efendim nasıl önümüze geçersiniz diyerekten “tatsızlık” çıkarttılar. Sonuç: kız ben sana demedim mi karşıki dağlar cenderme cenderme! Jandarma gelip müdahale etti ve olay çözüldü. Gezme arzunuzu baltalamamak adına çok detaya girmiyorum ama en azından gitmek istediğiniz zamanı buna göre seçebilirsiniz. Bayramda seyranda değil de sıradan bir hafta sonunu tercih edebilirsiniz.

Sofya’da Nerede Konaklanır?

Sofya‘nın en güzel özelliklerinden birisi ucuz olması. Oteller öyle uygun ki. Nasılsa bir gece konaklayacağım, en kral yerde kalayım da diyebilirsiniz, nasılsa bir gece konaklayacağım, seyahat daha da ekonomik olsun, temiz bir yatak bana yeter de diyebilirisiniz. Paşa gönlünüz bilir. Ben Brüksel’de EasyHotel‘de konaklamış ve çok memnun kalmıştım. Sofya‘da da yine EasyHotel‘i tercih ettim. Şehir merkezine yürüyerek 15 dk mesafede. Temiz yatak ve özel banyo tuvalet dışında ek bir hizmet yok -wireless ı saymıyorum tabi- . Oda ve tuvalet çok dar. Ama bizim için hiç problem değildi. Çünkü kişi başı 50 TL’ye konaklayınca bize saray gibi göründü 🙂 . Otogardan taksiye bindik, kazıklanmamak için de sorduk ne kadar tutar diye, 5 Leva civarı dedi. Gayet makuldü.

Sofya’da Taksi Kullanımı

Yine gitmeden evvel yaptığım araştırmalarda taksicilerin dolandırıcı olduğundan bahsediliyordu. Biz 4 kere kullandık, hiçbirinde de o tarz bir taksiciye denk gelmedik. Taksilerin yan camlarının üzerinde fiyat tarifesine dair çizelgeler asılı. Binmeden evvel bakabilir, size uygun gelen taksileri tercih edebilirsiniz. 0.69 Leva ile 0.89 Leva aralığı olağan görünüyor. Binerken de aşağı yukarı ne kadar tutacağını sorarsanız daha etkili oluyor bence. Bizden size tavsiye..

Sofya’da Hangi Para Birimi Kullanılır?

Cevap veriyorum: Leva. Tişikkirlir. Avrupa Birliğine üye olup da kendi para birimini kullananlar candır! Bkz. Macaristan. Aksi taktirde insana tokat gibi çarpan 4 ile çarpma mevzuu nice koçyiğitlerin belini büküyor, biliyoruz. Ben para konularında biraz tedarikli davranmayı seviyorum. Şöyle ki, Çemberlitaş’ta bir dövizci var, sağolsun çok denişikli para birimlerini gayet kabul edilebilir fiyatlarla dönüştürebiliyor. Mis gibi gittim bir miktar Leva aldım, bilmediğin ülkeye ilk gittiğinde dövizci arama sorunsalı ve kazıklanma korkusunu ortadan kaldırmış oldum. Ben gittiğim vakit yani 26 Ağustos’ta 1 Leva 2 TL’nin bi tık altındaydı. Şu an bakıyorum 1 Leva 2.0859 TL olarak görünüyor. Gitgide paramız değer kaybediyordu :/ . Ama her halükarda paranızın çoğu cebinizde kalıyor, çünkü ekonomik seyahatin başkenti Sofya!

Sofya’da Kahve Siparişi Verilirken Hangi Dilde Konuşulur?

🙂 Seviye ilkokul seviyesine düşmesin diye Ali Cengiz oyunları peşindeyim ama yavaştan okuyucu terliği fırlatacak gibi 🙂 . Cevap: Bulgarca. Bulgaristan’da Kiril alfabesi kullanılıyor. İlk başta karmaşık gibi görünse de biraz üzerine düşüldüğünde sökülebiliyor, Çince değil sonuçta 🙂 . Bizim için geziye damgasını vuran kelime “teşekkür ederim” anlamına gelen “blagodarya” oldu. Benim şirin arkadaşım Hilal daha ilk günden Bulgarların gönlünü fethetti. Herkeslere buket buket “blagodarya” dağıtıyor zilli. Millet mest oldu tabi. Ben hala “thank you, thanks” diye çırpınıyorum. Hani bi turiste yardımcı olursunuz da “tişankkıv idirığng” gibi bi şebeleklikle teşekkür eder de biz hayran kalırız ya çabasına, o hesap! Bu seyahatte insanların kendi dillerinde teşekkür etmenin kıymetini daha iyi anladım.. Bu farkındalık için blagodarya sevgili Hilal’cim 🙂 . Daha fazla gündelik hayat Bulgarcası için şurayı tıklayabilirsiniz.

Sofya Sokakları..

Bir şehirde sanırım beni en çok etkileyen şey sokaklar.. Ara sokaklara dalıp eski evleri, graffitileri bulmaya bayılıyorum. Otelin bir nebze şehir merkezinin dışında olması bir avantaja dönüştü ve çok tatlı sokaklardan geçtik.

Boydan boya murallarla, graffitilerle bezenmiş yıpranmış evler, eski ama benim için çok kıymetli renkli binalar, sokak ve sokağın kendine has kokusu.. Çok seviyorum çok.. Zaten küçük bir şehir Sofya; hedeflediğiniz sembol binaları gördükten sonra ara sokaklara dalmak için illaki vaktiniz olacaktır.

Bir takım genel bilgiler verdiğimize göre artık sembol binalara geçmenin zamanıdır 🙂 .

Dün dündür, bugün bugündür, gün bugündür. Davul çalar gümbür gümbür bu dügün bizim dügündür. Otur sıfır 🙂 .

Alexander Nevsky Katedrali

Eyy devasa katedral. Belki de Sofya‘ya gitme sebebim sensin! Üstad Cem YILMAZ’ın “Ali Baba ve 7 Cüceler” filmini en az 50 kere seyretmişimdir. Giriş sahnesinde kadraja giren bu dev, renkli katedrale bir gün gideceğimi biliyordum. Ali Şenay‘ın arabasının lastiklerinin çalındığı sahneyi hatırlarsınız. Böylesine büyük bir meydanda, böylesine büyük bir katedralin fotoğraf çekmek isteyenler için harika pozlar vereceği daha gitmeden belliydi.

Hilal şöyle dedi: “Sanırım Alexander Nevsky Katedrali’ni görmeden Sofya’ya geldiğimi anlayamayacağım.” O yüzden elimizi çabuk tutup kahvaltı sonrası ilk işimiz bu katedrale ulaşmak oldu. Yaklaştığımızı hissettik ve içimizden gelen tarafa doğru yöneldik. Tüm ihtişamıyla karşımızda belirdiği anda Hilal’le çığlık atarak katedrale koşmaya başladık.

Zaten son zamanlarda mint yeşili ile kafayı bozmuş durumdayım -ayakkabı ve çantadan anlaşılacağı üzere- inadına yaparmış gibi katedralin kubbelerini mint yeşiline boyamışlar 🙂 . Yer yer altın sarısı da var. Etrafını bir kaç kere tavaf ettik, her açıdan ayrı güzel. Gecesi ayrı, gündüzü ayrı güzel. Güzel oğlu güzel işte! Şimdi azıcık tarihinden bahsedelim.

Alexander Nevsky Katedrali çok iyidır çok hojdır ama benena!” diyebilirsiniz, siz de haklısınız! Her ne kadar muhteşem bir mimari yapı olsa da, insanı büyülese de, bağrınıza basasınız gelse de 1877-1878 yıllarında yapılan 93 Harbi olarak da anılan Osmanlı-Rus Savaşı‘nda ölen Rus askerleri anısına yapılmış. Hani bizim öldürdüğümüz :/ . Ama işte sevgili arkadaşlar, böyle yaparsak da ülke gezemeyiz, geçmişimiz savaşlar ve mücadelelerle dolu.. Birbirinin yakasına yapışan Avrupalılar bile birlik kurdular da el ele kolkola değiller mi şu an? O yüzden bence “çok da şeyapmamak lazım”.

Katedral Avrupa’nın en büyük Ortadoks ibadethanelerinden biri. Aynı anda binlerce kişi ibadet edebilir. Ama duyduğumuza göre cemaat iyice pazar ayinlerini savsaklamış; “Boris Bey, pazar ayininde göremedim sizi.” 🙂 .

Katedralin etrafında turlamak bile keyif verici. Antika pazarı da burada yer alıyor. Biz döviz bürosu aramaya bi gittik, gidiş o gidiş, döndüğümüzde pazarı topluyorlardı, bişeycikler alamadık :/ . Ama bereket versin ki gittiğimiz gün, yani 26 Ağustos’ta “Sofia Breathes Festival” vardı. Gündüz şirin bir kupa aldığım festival alanında gece Hilal ile Aperol Spritz’lerimizi yudumladık.

Ben çok merak ettiğim hatta İtalya’dan dönen arkadaşımdan istediğim Aperol’ü de ilk kez tatmış oldum. Meğersem öksürük şurubu gibi bişeymiş 🙂 . Ama rengi beni benden alıyor, malum renkleri seviyoruz 🙂 .

Aziz Nikolas Rus Kilisesi

Ufacık tefecik içi dolu turşucuk gibi, renkli ve şaşaalı bir kilise olur kendileri. Şirin bir bahçenin içinde, asaletiyle süzülüyordu adeta..

1914 yıllında inşa edilen kilise yine Rus hayranlığının bir göstergesi. Altın sarısı, mint yeşili ve beyazın zarif bir dansı gibi.

Rus Kilisesi

Umut Sarıkaya’nın “İran Edebiyatı Övme” karikatürü gibi ben de bir coşkuyla Rus Kilisesi‘ni övdüm sanırım 🙂 . Önündeki dilenci bazı fotoğraflarımı sabote etse de bir takım fotoğraflar çekinmekten kendimi alamadım. İç kısmı epey ufak ama yine de bir girip göz atmakta fayda var.

Sveti Sedmochislenitsi Kilisesi (Sofu Mehmet Paşa Cami, Kara Camii)

Sofya‘ya gitmeden bir takım araştırmalar yapmama rağmen “Hadi Ayşegül Katedrali’ne gidelim.” diye yollara düşmedim hiç. Hep yürüdüm, yollar o yapıları karşıma çıkarttı. Her seferinde eski bir tanıdığı görmüş gibi sevindim, “Aaaa Hikmet Amca Camii, sen burada mıydın yahuu, ilahii, meh meh meh.” kıvamında. Neyse bu yapı da böyle karşıma çıktı.

Dünyalar tatlısı salkım söğüt ağaçlarının yanı başında ilginç mimarili Svet.. -böyle zor olacak, ben iyisi mi Kara Cami diyeyim- Kara Cami minaresindeki taşların renginin koyu renkli olmasından alıyormuş adını. Eee tabi kiliseye çevrilince minare hak getire.. Kilisenin içine girmedim ama bahçesinde nikaha gelenlerin komikli rüküşlü kıyafetlerini seyretmek pek güzel oldu doğrusu 🙂 .

Saint George (Rotunda) Kilisesi ve Serdika

İşte karşınızda Sofya’nın en eski yapısı! Balkan Yarımadasında’ki en büyük ve kayda değer Roma yerleşim birimlerinden biri olan Serdika’nın içinde yer alan kilisenin adı kubbe yapısından geliyor. 4. yy’ın başlarında inşa edilen yapının çok bozulmadan bugünlere ulaşabilmesi Sofyalılar için bir lütuf bence. Ama keşke etrafı böyle beton yığınlarıyla kaplı olmasaydı :/ Binaların arasında sıkışmış kalmış yavrum, kıyamam..

Sanırım insanın 1 şehirde sadece 1 günü olunca böyle yapıları görüp, fotoğrafını çekmekten öteye gidilemiyor. Büyük kayıp mı? Bence değil.. Çünkü heybeti ve güzelliği ile tüm tarihi yapılardan rol çalan bir Alexander Nevsky Katedrali varken diğerleri bir nebze sönük kalıyor haliyle. İlginizi ve vaktinizin çoğunu en sevdiğiniz yapıya&mekana veriyorsunuz. Sonuçta bu keyif işi.. Turla gitmiyoruz diye hava atıp sonra tur “uyuzluğuyla” moda mod saatli mecburiyetli hareket etmenin alemi yok (hiç yoktan yine ayar verdik iyi mi 🙂 ).

Sofya Heykeli (Sweta Sofia)

Otelimizden çıkmışız, dümdüz, upuzun cadde boyunca yürüyoruz. Arada aralara dalıp bir kaç kare poz çalıp caddemize geri dönüyoruz. Hava acayip soğuklu, korkuyoruz. Balkanlardan gelen soğuk hava kütleli bir kaç lüzumsuz espri derken derken.. Aaaaa bu bizim Sofya değil mi ayol! Bir elinde defne dalı diğer kolunda baykuş olan bildiğin seksili bir heykel.

Sofya Heykeli

Kutsal mutsal dediler ama hatun taş yani.. Ay çok kötü bi espri oldu hemen ciddiyetimi takınıyorum. Bulgaristan‘da 45 yıl süren komünist dönemin yadigarı Lenin Heykeli kaldırılarak dikilmiş Kutsal Sofya Heykeli. Tabi Lenin Heykeli kaldırıldıktan 10 yıl sonra oluyor bu olay. Defne dalı yüceliği, baykuş ise bilgeliği sembolize ediyormuş.

Baykuşun kendine yüklenen bu yücelikten haberi var mı bilmem. Miskin miskin tünediği dalında sonar atıp duran bir hayvancığın sırtına büyük yük yüklüyorlar bence. Neyse. Üşengeçlik yapmıyor, bir kaç açıdan fotoğrafını çekiyoruz ezilme tehlikesini göze alarak. Ama işte içine çamaşır giyseymiş daha iyi olurmuş bencileyin.. Tanrı bizi kutsasın mı affetsin mi bilemedim 🙁 .

LARGO

Nezavisimost Meydanında yer alan, Sofya Heykeli‘nin yakınlarında yer alan bu büyük bina kompleksi Bulgaristan komünist rejimin etkisindeyken yapılan komünist parti binası aslında. Zaten mimariye ilgisi olanlar o soğuk ve keskin hatlı duruşundan bunun Sovyet kafasıyla yapılmış bir bina olduğunu aşağı yukarı kestirecektir.

3 kmlik o koridorlarının dili olsa da konuşsa, anlatsa bize parti sırlarını.. Desek de nafile, şimdi meclis binası olarak kullanılıyor bir kısmı. Ben güzelce selfimi çekinirim, cici cici pozlarımı veririm, gerisine karışmam. Köşe yapısı olması nedeniyle o devasalığına ve hantallığına rağmen yine de sevdim, tanısan sen de seversin bence 🙂 .

TZUM

Largo‘yu karşına aldığında solunda kalan yapının kulağına 3 kere Tzum, Tzum, Tzum diye fısıldamışlar, adını Tzum koymuşlar anlayacağınız. Hani ritmi ile sizi büyüleyen koridorlar vardır ya, yani periyodik olarak tekrar eden sütunlar, kemelerler.. Hani tam gün batarken gölgesi düşer ya o yapıların. Tam da gün batıyordu.. Elimde yoldan bir yerden satın aldığım ayçiçeğimle geziyordum. Birden gölgem boyumun 15 katına çıktı..

Tzum

Çok değişik bir andı. Koskoca koridorda bir ben vardım. Yalnızlığımın farkına vardım. Ama arkamda güneş vardı işte, korkmazdım. Bir güç çekti beni içine.. Gel dedi.. Gidiyorum.. Hiç kimse yok, arkadaşımı da arkamda bıraktım gidiyorum.

Bir anda solda bir aralık gördüm, oradan bir anda bir sıcak rüzgar geldi, vurdu yüzüme. Beni çağırdı bir güç. Yürüdüm. Dev bir kemer. Arkadaşım koştu yetişti bana. Merdivenler çağırdı beni indim. Yürü dedi yürüdüm. Sonra bir müzik sesi geldi derinden. Bu sefer de müziğe doğru yürüdüm.

Ulusal Tarih Müzesi

Müzik beni tarihi bir yapının önüne getirdi. Mimarisine hayrankaldığım bu yapı aslında Ulusal Tarih Müzesiymiş. Müze kapısının önünde bir grup müzisyen müzik yapıyordu. Demek ki duyduğum müzik sesi buradan geliyordu. Usulca boş bulduğumuz yerlere oturduk. Hilal benden biraz uzak kalmıştı. O kadar duygulu çalıyorlardı ki, çalınan parçayı anlamasam da bir acıyı tasvir ettiğini hissedebiliyordum. İçim cız etti, ben başladım ağlamaya.. Hani hönkürerek ağlamak istersin de kimse duyup farketmesin diye kendini kasarsın ve göz yaşları şıp şıp damlar ya, işte öyle. Müziğe mi ağladım, kendime mi ağladım bilmiyorum. Ama işte o akşamüzeri tam da güneş batarken, bir avuç dinleyicisine yüreklerini açıp müziğini içinde hissettiren o güzel insanlara selam olsun. Parça bitince bir tanesi mikrofonu eline aldı ve anlatmaya başladı. Konuşan ve bir kaç arkadaşı Suriyeliymiş, diğer müzisyenler de dünyanın dört yanından bir araya gelmiş müziğin etrafında toplanmışlar. Memleket hasreti zor şey olsa gerek. Hasretle yazılan parçalar işte böyle yüreğe dokunuyor.

Sofya’da duygu dolu dakikalar..

Benim Ulusal Tarih Müzesi ile anlatacaklarım güzel mimarisi ve yaşadığım bu anıdan ibaret. Ama kendi kendime söz verdim bir sonraki gidişimde bu müzeye vakit ayıracağıma dair. Sofya‘ya bir daha gitmeyi düşünüyorum evet. İlk ben miymişim? Tamam, tamam, tezahürata gerek yok 🙂 .

Banyabaşı Camii (Seyfullah Efendi Camii)

Müzik dinletisi bitti derken bir anda arkamdan ezan sesi yükseldi. Akşam ezanı okunuyordu. Güneş yavaştan batarken günün turistik boyutunun da bittiğini de haber ediyordu sanki.

1566 yılında inşa edildiği söylenen Banyabaşı Camii, şu anda Sofya‘da ibadete açık tek cami. Avrupanın en eski camilerinden biri olan Banyabaşı Cami ile ilgili Evliya Çelebi Seyahatnamesinde “Sofya’da en güzel minaresi olan cami” şeklinde yazmış diye bir söylenti var. Artık bütün ciltleri okuyup da bu cümle hatırında kalan varsa bize bi destek çıksın 🙂 .

Yeterince tarihe bulandığımıza göre artık kendimizi Vitosha Bulvarına atmanın zamanı geldi bence. Yol üstünde ilginç görüp fotoğrafladığım bu yapının Adalet Bakanlığı binası olduğunu öğreniyorum. Başım göğe erer gibi falan oluyor 🙂 .

Vitosha Bulvarı

Hani bizim İstiklal Caddesi varya heh onun daha genişini düşünün desem şurada, 65 yaş üzeri okuyucu direkt kalpten ölür, 25-35 aralığı acımaz çarpı işaretine abanır da kapatır siteyi. O yüzden ne yapıyoruz, bu “şakıl” benzetmelerden iskarpin içine beyaz çorap giymiş abi görmüş gibi kaçıyoruz 🙂 . Bu canım bulvar adını Vitosha Dağı’ndan alıyor, zaten bulvarın bir ucu bu dağa bakıyor, epey uzun olduğunu tahmin etmişsinizdir. Bir sürü mekan, mağaza, hediyelik eşya dükkanı sağlı sollu dizilmiş. Gençler birbirleriyle şakalaşıyor, gülüşüyorlar. Bu arada gülün epey popüler olduğunu öğreniyoruz ama milliyetçilik yapıp “Bizim Ispartamız ne güne duruyor canım!” deyip gülün bütçemizi tırtıklamasına müsade etmiyoruz. Gelgelelim hediyelik eşya dükkanlarına girmekten de geri durmuyoruz. Gayet sevimli hediyelikler bulabileceğiniz mağazalar mevcut, seçin, beğenin, alın. Yazlığa diye yola çıkıp Bulgar’a kaçtığım için bana çemkirekli yaklaşan anneme sus payı niyetine hediyelerimi işte bu mağazalardan birinden alıveriyorum el çabukluğuyla. Bimilyoncu kafası burada da var, işte bunlar hep az gelişmiş ülkelikten..

Bulvarda birer “drink” alıp sonra hunharlarca karnımızı doyuruyoruz. Üzerimizde yine bir emmilik var, bir kaç saat gezdik Sofya‘ya alıştık ya, hemen bir havalara girmeler, artistlenmeler, ayakkabıyı çıkarıp direkt çorapla yere basmalar, bize tip tip bakanlara, “turistim ben be!” bakışları savurmalar.. Nice çirkinlikler, yellozluklar, hanımsendecilikler..

Vitosha Bulvarı

Geyik bir kenara, Vitosha Bulvarı çok keyifli ve hareketli. Sofya’nın kalbi burada atıyor diyebiliriz. Cici karnınızı doyurmak ve birşeyler içmek için tercih edilesi..

Velhasılıkelam..

  • Sofya küçük ve kendi halinde bir başkent. Hani tüm kardeşler “ekmek parası” peşinde büyük kentlere göç eder de sen köyde kalırsın ya, öyle birşey.
  • Yine evsizler dikkatimi çekiyor. Dünya üzerinde herkesin bir evi olmalı bence, olabilmeli.
  • Sokaklar bomboş, trafik az, genel olarak insanlar güler yüzlü, çalışanlar zaten şeker, bal!
  • Muhakkak bir yerlerde Türkçe konuşan birilerine denk geliyorsunuz.
  • Çok şirin kitapevleri var. Ama Bulgarca bir kitabı okuyacak kadar Bulgarcam olmadığından almadım:) (Yazar burada “Evet Bulgarcam var ama o seviyede değil.” mi demek istiyor, yukarıda da tek teşekkür etmeyi biliyorum diyordu. Adeta kendi ile çelişiyor..) .

Largo

Diyeceğim şu ki, müsaitseniz annemler bu hafta sonu size gelecek diyerekten komşu Bulgaristan‘ın kapısını çalmakta fayda var. Ülkeleri haritada görmek ile bizzat görmek arasında büyük fark var. Ama öyle ama böyle biraz vakit geçirmek, sokaklarında yürüyüp havasını solumak, suyunu içmek, insanıyla diyalog kurmak kişinin pek çok açıdan bakış açısını değiştiriyor. Artık Bulgar göçmeni bir arkadaşla konuşurken daha güzel dallanıyor muhabbet, memleketlerinin havasını getirmişim gibi daha bir içten selamlıyorlar beni.

Schengen vizeniz varsa Bulgaristan‘ın başkenti Sofya‘yı bir görmeli. Emin olun bir kaç gün yetecektir. Atıl bir hafta sonuna ülke keşfetmece oyunu ile mana katabilirsiniz.

Sofya’da ne yenilir&içilir diye merak ediyorsanız burayı tık tık!

Az beklenti, çok mutluluk!

Bir sonraki keşifte görüşmek üzere..

Kalın sağlıcakla, afiyetle..

Eyvallah..

Nilgün KARAKAŞ

Belki bunlarla da ilgilenebilirsiniz

9 Yorumlar

  • Cevapla
    cengiz
    26 Eylül 2017 at 11:41

    Çok güzel bir 24 saat ve dolu dolu. Elinize sağlık paylaşım için.

    Sofya ismini duyduğum diğer bir alanda Rynair ve Wizzair Avrupa uçuşlarının Sofya’yı da kapsaması. =) Gece otobüs ile Sofya’ya gidenler sabah olunca 20 Eur karşılığında diğer Avrupa şehirlerine aktarma yapma şerefine nail oluyorlarmış. Güzel bir bilgi olduğunu düşünerek burdan da paylaşmak istedim.

    Sevgiler.

  • Cevapla
    Hatice Fincan
    27 Eylül 2017 at 15:49

    Merhaba,çok faydalı bir yazı olmuş.Çok beğendim.Biz de bir kız arkaşımla bu haftasonu gidicez Sofya’ya.İntagramda görünce hemen okudum.Cumaya kadar Plovdiv’i de yazma gibi bir düşünceniz varmı eceppp:)) Sevgiler..

    • Cevapla
      Nilgün Karakaş
      27 Eylül 2017 at 15:54

      Faydası dokunduysa ne mutlu 🙂 O zaman Plovdiv yazısını yazmak farz oldu. Yetiştirmeye çalışacağım, sevgiler..

      • Cevapla
        Hatice Fincan
        27 Eylül 2017 at 17:40

        Çooook teşekkür ederiimm:))Harikasınız.

  • Cevapla
    Dicle naz ercan
    4 Aralık 2017 at 15:58

    Selam,
    Vizem bitmeden ucuz ve yakın bi’yere gideyim derken aklıma Bulgaristan geldi sonra hemen senin de bi süre önce gittiğin geldi aklıma:)Yalnız vizem 23 Aralık’ta sona eriyor.15-16 Aralık’ta gitsem bi sıkıntı olur mu acaba bilemedim:/
    Sevgiler

    • Cevapla
      Nilgün Karakaş
      4 Aralık 2017 at 16:00

      Merhabalar, hiçbişeycikler olmaz, gönül rahatlığıyla gidebilirsiniz. Son gün dahi dönülebiliyor. Sofya mekanlarının tadını çıkarın 🙂

  • Cevapla
    Korhan
    22 Temmuz 2021 at 11:09

    Ağzınıza sağlık. Yazının bitmemesini çok istedim. Çok eğlenceli bir yazı olmuş. Neden daha önce okumamışım😔Güzel bir rehber bizim için haftaya oradayız.

Nilgün Karakaş için bir yanıt yazın Cevap İptal

Time limit exceeded. Please complete the captcha once again.